De eerste zwangerschapsupdate! Terwijl ik dit bericht plaats ben ik alweer 14 weekjes zwanger, dus we gaan even een paar weken terug in de tijd! Ik heb de updates vanaf het begin al geschreven, want het leek me gewoon heel leuk om bij te houden hoe ik me al die weken heb gevoeld en om dat later weer terug te lezen. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want als ik onderstaande update teruglees kan ik me een aantal dingen al amper herinneren. Er gebeurt zoveel in zo een korte tijd! Anyway, het lijkt me leuk om deze updates met jullie te delen, dus ik hoop dat jullie het leuk vinden om ze te lezen!
Week 5 t/m 8
De eerste weken vond ik zó onwerkelijk. Twee blauwe streepjes die je vertellen dat je zwanger bent, maar je merkt, voelt en ziet nog helemaal niets.. Wat grotere en gevoelige borsten, maar dat was het eigenlijk wel. Ik kon gewoon niet geloven dat het écht waar was. Dezelfde dag dat ik een positieve test in mijn handen had ben ik op zoek gegaan naar een verloskundige. De volgende dag heb ik een afspraak gemaakt voor de eerste echo en een intakegesprek. De eerste echo duurde gewoon nog ruim 3 weken! Ik wilde zó graag weten of alles wel goed ging. Ik dacht dat wachten tot je de zwangerschapstest kon doen al lang duurde, maar wachten tot die eerste echo, dat duurt pas écht lang! Maar… we hadden in ieder geval iets om naar uit te kijken!
Verder voelde ik me gelukkig heel erg goed. Die eerste weken schijnen het heftigst te zijn qua zwangerschapskwaaltjes, maar gelukkig kan ik daar niet over meepraten! Van ochtendmisselijkheid had ik geen last, ik ruilde hooguit mijn kop koffie ’s ochtends in voor een kop thee omdat koffie me een beetje tegen stond. En had ik niet zo veel zin in avondeten. Vooral in vlees of eten met saus en veel kruiden had ik geen trek. Maar dat was het gelukkig ook wel! Verder vielen de zwangerschapskwaaltjes ook ontzettend mee. Geen last van mijn hormonen, mijn huid was nog nooit zo mooi geweest en ik had ook geen last van vermoeidheid. Ik sliep ’s nachts wel heel erg diep en ik had hele vreemde dromen! Die gekke dromen blijken dus een zwangerschapskwaaltje te zijn las ik later… En cravings? Ik had een week of twee opeens ontzettend veel zin in tosti’s! En chocolade en zoetigheid. Al kan ik dat geen zwangerschaps-craving noemen, want dat is gewoon mijn standaard craving… Verder had ik eigenlijk heel veel energie. Daarom vond ik het ook zo jammer dat juist nu door de corona-maatregelen de sportschool dicht was, want ik had echt ontzettend veel zin om te sporten! Af en toe een rondje skeeleren of fietsen en een mini-tuin-bootcamp dan maar…
En wanneer gaan we het vertellen? Moederdag leek ons een leuk moment om het aan onze familie te vertellen. Dat was een dag voor de eerste echo. Dus dat betekent dat we ook nog ruim 3 weken moesten wachten voordat we het aan iemand gingen vertellen. En dat was best lastig. Zo waren er een paar verjaardag waar de alcohol vermeden moest worden zonder dat het opviel. (En Berry’s moeder ziet álles!) We moesten onder een cocktail-avond uit zien te komen. En het leek me ook best lastig om bij mijn ouders koffie te gaan drinken en te doen alsof er niets aan de hand was. En dat was het ook, vooral omdat mijn moeder af en toe wat aan het vissen was. Toen we er op een avond een kop koffie gingen drinken stond te film ‘What to expect when you’re expecting’ aan. Ja, dat was natuurlijk vragen om problemen. Aan het einde van de film, toen er allemaal baby’s geboren waren, riep mijn moeder; “Nou, nu jullie nog! Je vriendinnen hebben al een kindje of zijn al zwanger..” Ohh shit.. wat moet ik hier nou weer op zeggen? “Gaan je oma-eierstokken rammelen mam?”, zei ik lacherig. Maar ze zei niets, dus het bleef even stil en werd het een heel ongemakkelijk moment… “Goh het blijft wel heel stil nu…”, zei ze. Ennn… snel door naar een ander onderwerp! Daarmee was het baby-onderwerp gelukkig even afgesloten. Voor nu. Tot Moederdag ga ik in ieder geval maar even niet meer bij mijn ouders langs…
