Dé zwangerschapstest! Het is al even geleden dat we die deden, want terwijl ik deze blog met jullie deel ben ik al ruim 17 weken zwanger. Maar het was zo een leuk, speciaal en emotioneel moment dat ik het toch nog met jullie wil delen! En vooral ook een spannend moment. Want wat wordt je geduld op de proef gesteld terwijl je moet wachten om die test te doen! Zal het gelukt zijn? Voel ik al iets? Kan ik al testen of zal het te vroeg zijn? Geduld is al niet mijn sterkste eigenschap, dus ik kon het ook niet laten om een vroege zwangerschapstest te doen…
Twee weken eerder
Drie dagen voordat mijn menstruatie moest beginnen was ik zó nieuwsgierig (en vooral héél ongeduldig) dat ik een vroege zwangerschapstest heb gedaan. Daarmee kan je dus al eerder testen dan een normale zwangerschapstest. Maar helaas, die was negatief. Helaas pindakaas, volgende keer weer een nieuwe kans. Maar toch werd ik maar niet ongesteld. Hoe dan? En dat terwijl ik toch echt vrij zeker wist wanneer mijn eisprong is geweest omdat ik ovulatietesten heb gebruikt. Toch maar gewoon afwachten… Ik heb tenslotte een hele onregelmatige en lange cyclus dus waarschijnlijk duurt het bij mij gewoon allemaal wat langer dacht ik. En die ovulatietesten gebruikte ik voor het eerst, doe hoe mijn cyclus verder in elkaar zat, geen idee…
Ondertussen was ik al een week overtijd. Zal het dan misschien dan toch wél gelukt zijn? Moeten we dan toch nog een test doen? En die negatieve test dan? Heb ik dan toch te vroeg getest? Ohh man, wat spannend! Drie dagen later heb ik toch weer opnieuw een zwangerschapstest gekocht. Morgenochtend weer een nieuwe test doen… Ik was nu al 10 dagen overtijd, ik durfde er niet teveel op te hopen, maar stiekem verwachtte ik toch wel twee streepjes op die test. Ohh, wat was ik zenuwachtig! “Morgen weten we het schat!”, zeiden we voor we gingen slapen.
Dé dag
We vonden het allebei zo spannend dat we allebei om half 5 klaarwakker waren. “Jen, moet je al plassen?”, “Ja, maar het is half 5, is het niet een beetje vroeg?“, “Kom op Jen, nu wil ik het weten ook!“. Dus daar gingen we dan, ’s ochtends om half 5… Plassen en een minuut wachten. Ik dacht, als ik nou de dop erop doe en het schermpje bedek, gaan we samen op bed een minuut wachten en samen kijken naar het resultaat. Maar dat ging toch een beetje anders. Want ik kreeg niet eens de kans om de dop op de test te doen, hij was binnen 5 seconden al positief! Twee dikke blauwe strepen! Berry stond daar in de deuropening te wachten en ik zat daar op de wc met een positieve test in mijn handen. Vol ongeloof en blijdschap tegelijk piepte ik: “Ber, hij is nu al positief!“, “Niet! Laat zien! Ohh! We worden papa en mama!“, riep Berry blij.
Daarna hebben we eerst een halfuur samen op bed gezeten en wel 10 keer naar de test gekeken of het wel echt waar was. Maar het was echt: twee streepjes… WAUW, WE KRIJGEN EEN BABY!
